Terapia par, to spotkanie terapeuty z osobami pozostającymi w związku, w celu poprawy jakości ich relacji, uzyskania satysfakcjonującej bliskości oraz otrzymania pomocy w uświadomieniu sobie wzajemnych oczekiwań. |
Autor: Renata Trojan-Satora - psychoterapeuta, terapeuta uzaleźnień, socjoterapeuta, terapeuta par |
„Każdy związek jest domem, do którego klucze znajdują się w rękach mieszkańców”
Eric-Emmanuel Schmitt w „Małych zbrodniach małżeńskich”
Psychoterapia służy ułatwieniu werbalnej i pozawerbalnej komunikacji oraz zrozumieniu źródeł konfliktu/ kryzysu i dokonaniu próby konstruktywnego wyjścia z niego. Decyzja o uczestniczeniu w terapii pary powinna być dobrowolna oraz wynikać z chęci i potrzeb obydwojga partnerów.
To żmudna i długa praca, wymagająca motywacji i chęci do podejmowania współpracy w zakresie tworzenia i utrzymania związku. Praca, w której pomocna jest wzajemna otwartość i zaciekawienie partnerem. Przed rozpoczęciem psychoterapii odbywają się zwykle trzy konsultacje, w trakcie których nazywany jest problem, z którym zgłasza się para.
Podczas tych spotkań określa się rodzaj pomocy, jaki wskazany jest dla pary. Może to być podjęcie psychoterapii przez parę, która chce pracować nad utrzymaniem związku. Terapeuta może skierować parę na mediacje w sytuacji ostrego konfliktu między stronami, jeżeli uniemożliwia on prowadzenie psychoterapii lub gdy partnerzy zdecydowani są na rozstanie. Konsultacje mogą być kontynuowane w sytuacji, gdy jedna osoba chce zostać w związku, a druga odejść.
Terapeuta może także zasugerować podjęcie terapii indywidualnej przez którąś z osób. Psychoterapia pary prowadzona jest przez jednego terapeutę. Sesje odbywają się co dwa tygodnie, spotkanie trwa półtorej godziny.
W psychoterapii par mogą uczestniczyć małżeństwa, jak również osoby pozostające w związkach nieformalnych.
Przeciwwskazania do rozpoczęcia terapii par:
- aktywne uzależnienie którejś z osób; terapia par może zostać podjęta, gdy osoba utrzymuje abstynencję przez jakiś czas oraz jest w trakcie terapii uzależnień
- choroba psychiczna któregoś z partnerów
- aktualnie trwająca przemoc w parze: agresja fizyczna, werbalna, przemoc seksualna, ekonomiczna i inne
- pozostawanie którejś z osób równolegle w innym związku i brak decyzji na jego zakończenie
- podjęta decyzja o rozwodzie przez którąś ze stron