Krakowski Ośrodek Diagnozy i Psychoterapii prowadzi psychoterapię według nurtu psychodynamicznego, zakładającego, że życiem człowieka kierują w znaczącym stopniu wewnętrzne, nieuświadomione mechanizmy działania, ukryte potrzeby i pragnienia, często przeciwstawne. Są one wyrazem działania tej sfery psychiki którą nazywamy nieświadomością.
W trakcie psychoterapii pacjent jest zachęcany do swobodnego dzielenia się z terapeutą swoimi myślami, fantazjami i skojarzeniami, co pozwala na poznanie jego wewnętrznego świata, wczesnych doświadczeń i przeżyć, a w konsekwencji, na zrozumienie mechanizmów i specyficznych źródeł jego aktualnych problemów.
Psychoterapia psychodynamiczna to cykl regularnych spotkań, odbywających się 1-2 razy w tygodniu, w tym samym terminie
- czas trwania psychoterapii zależy od rodzaju i nasilenia trudności z jakimi zwrócił się pacjent, jego motywacji, możliwości emocjonalnych i poznawczych; jest ustalany indywidualnie z terapeutą
- terapia pacjenta polega na ujawnianiu wszystkiego, co przychodzi mu do głowy oraz przestrzeganiu zasad umowy z terapeutą dotyczącej czasu trwania, płatności, nieobecności oraz pozostawania w dialogu
- terapeuta określa z pacjentem zasady prowadzenia terapii – setting oraz cele terapeutyczne, które wspólnie będą się starali osiągnąć. Cele te mogą być w trakcie terapii zmieniane lub doprecyzowywane
- psychoterapia odbywa się w warunkach bezpieczeństwa i poszanowania intymności pacjenta, psychoterapeuta przestrzega zasady poufności informacji przekazanych przez pacjenta. Wyjątkiem jest sytuacja zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub osób trzecich
Psychoterapia jest formą leczenia zaburzeń emocjonalnych, zaburzeń osobowości i zaburzeń funkcjonowania społecznego, powodujących istotne trudności w codziennym życiu i uzyskaniu satysfakcji życiowej.
Poczucie nie radzenia sobie, utraty kontroli nad własnym życiem, niskiej wartości czy konfliktów z otoczeniem jest odczuciem subiektywnym dla danej osoby. Dlatego powody zgłoszenia się na konsultację psychoterapeutyczną mogą być bardzo różne.
Celem psychoterapii jest zmiana osobowości, powodująca poprawę funkcjonowania osoby w różnych sferach życia, zmniejszenie dolegliwości i objawów oraz wzrost rozumienia samego siebie. Zmiana taka jest możliwa w procesie długoterminowej terapii i wymaga zaangażowania zarówno terapeuty jak i pacjenta.
Terapia psychodynamiczna – realizowana w naszym ośrodku - to rozmowa terapeuty i pacjenta, dotycząca istotnych dla pacjenta treści, prowadzona w formie dialogu. Ma na celu pomoc pacjentowi w rozumieniu jego życia wewnętrznego i wynikających z niego doświadczeń w relacjach z innymi ludźmi, dominujących dyspozycji uczuciowych i powtarzalnych sposobów zachowania się.
Wypowiedzi terapeuty przeplatają się z nowym poznaniem siebie przez pacjenta, wzbogacającym relację terapeutyczną.
Dzięki temu diagnoza psychodynamiczna jest procesem ciągłym, formułowana jest razem z pacjentem, przez cały okres procesu terapeutycznego.
Interwencja terapeutyczna w terapii psychodynamicznej to zarówno interwencja werbalna terapeuty, jaki i – w pewnych momentach, rezygnacja z aktywności.
Psychoterapia psychodynamiczna dzieci to metoda leczenia zaburzeń psychicznych, tzn. zaburzeń relacji społecznych, zaburzeń odżywiania, nastroju i emocji oraz wielu innych.
Ta forma psychoterapii polega na nawiązaniu relacji z dzieckiem i poznaniu jego świata wewnętrznych przeżyć głównie poprzez zabawę. Postępowanie terapeutyczne jest wynikiem diagnozy zaburzeń dziecka, jego linii rozwojowej, możliwych deficytów i ujawnianych konfliktów.
Nacisk w terapii położony jest na analizę relacji powstającej między terapeutą a dzieckiem, dominujące emocje i sądy dziecka o rzeczywistości i innych. Jednocześnie terapeuta staje się realną osobą ważną dla dziecka, ma na nie wpływ modelujący poprzez mechanizm identyfikacji oraz pozwala na organizację nowego doświadczenia interpersonalnego.
W terapii dzieci konieczne jest utrzymanie kontaktu terapeuty z rodzicami, gdyż terapeuta musi brać pod uwagę rzeczywistą sytuację życiową dziecka i rodziny, aktualne relacje i ich wpływ na proces terapii. Istotne jest nastawienie rodziców do terapii i osoby terapeuty.
Pomoc psychologiczna i terapeutyczna dla rodziców z małymi dziećmi, w wieku od urodzenia do 18 miesiąca życia. Jest to praca psychoterapeuty z diadą matka – dziecko lub z obojgiem rodzicami w sytuacjach kiedy:
-rodzice odczuwają trudności emocjonalne (lub jedno z nich) i wpływa to na ich kontakt z dzieckiem,
-rodzice są zaniepokojeni czy rozwój dziecka jest prawidłowy, trudno im zrozumieć stany emocjonalne dziecka i odpowiednio się do niego „dostroić”,
- matka doświadcza depresji poporodowej,
- u dziecka występują trudności z jedzeniem, ze snem, kłopoty z napięciem mięśniowym, stany wzmożonego niepokoju.
Praca psychologa – psychoterapeuty oparta jest na teorii rozwoju dziecka, teorii przywiązania i teorii psychodynamicznej.
Podjęcie pracy terapeutycznej poprzedzone jest spotkaniami konsultacyjnymi: 1 – 2 z rodzicem lub z całą rodziną.