Komunikat


W związku z rosnącym zapotrzebowaniem oraz wieloma pytaniami, wprowadzamy od jesieni 2022r nową ofertę terapeutyczną w postaci Terapia par.

Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z terapeutką prowadzącą Renatą Trojan-Satorą  +48 604 33 00 56mail

   Toksykologia


Zapraszamy do lektury artykułów związanych z toksykologią, m.in.problemami zatruć i dopalaczy w naszej czytelni.

Depresja - informacje dla chorych i ich rodzin


Pojawienie się depresji wywołuje poczucie bezradności zarówno u chorego, jak i u jego bliskich. Choroba burzy dotychczasowy porządek i sposób funkcjonowania całego systemu rodzinnego. Chory stopniowo lub nagle wycofuje się z dotychczas pełnionych ról. Zaniedbuje siebie i swoje obowiązki, traci zainteresowanie dotychczas wykonywanymi zadaniami, wycofuje się z relacji z ludźmi. Często depresja uniemożliwia wykonywanie pracy zawodowej.
  Autor:
Renata Trojan-Satora

- psychoterapeuta, terapeuta uzaleźnień, socjoterapeuta



Bliscy chorego są zdezorientowani w sytuacji, gdy do tej pory aktywna osoba nagle zamyka się w sobie i zachowuje, jakby cały świat przestał dla niej istnieć.

Depresja, czy obniżenie nastroju?
Wątpliwości dotyczące odróżnienia depresji od chwilowego obniżenia nastroju rozwiewa przede wszystkim długość utrzymywania się dolegliwości. W języku potocznym często używa się nazwy depresji, aby określić krótkie obniżenie nastroju, charakteryzujące się przeżywaniem smutku i przygnębienia, poczucia zmęczenia, czasem bezcelowości podejmowanych działań. Objawy te utrzymują się zwykle kilka dni i ustępują samoistnie lub po zastosowaniu metod naturalnie poprawiających nastrój – relaks, wypoczynek, spotkanie ze znajomymi, wyjście do kina, teatru, uprawianie sportu itp. Nie wymagają one konsultacji i pomocy lekarza.
Depresja w rozumieniu jednostki chorobowej charakteryzuje się zespołem niejednorodnych objawów, występujących w różnych konfiguracjach, utrzymujących się przez dłuższy okres czasu. Samopoczucie osoby w depresji nie poprawia się pomimo upływu czasu, mobilizowania jej przez innych do podejmowania aktywności, poprawa nie następuje również pomimo wysiłku i chęci ze strony samego chorego.
Najczęstszymi objawami depresji są:
- przewlekłe poczucie zmęczenia, braku energii i wyczerpania, uczucie smutku, przygnębienia, pustki i beznadziei, często pojawia się bezradność, anhedonia, drażliwość, natrętne myśli i przymusowe czynności, poczucie winy, brak wiary w siebie
- nieustanne przeżywanie lęku powoduje znaczny dyskomfort – chory boi się wyjść z domu, przeraża go wykonanie najprostszych czynności. Odczuwa silny niepokój, pobudzenie uniemożliwiające dłuższe pozostanie w jednej pozycji, czy miejscu. Często dołączają się dolegliwości somatyczne. Pojawiają się myśli i tendencje samobójcze
- zmiany w zachowaniu i wyglądzie – chory staje się spowolniały, ociężały, przestaje dbać o wygląd zewnętrzny i higienę osobistą, unika kontaktu wzrokowego, wycofuje się z relacji społecznych
- zmiany w sposobie komunikowania się – chory przestaje rozmawiać z innymi, jego mowa jest spowolniała i monotonna, bez akcentów emocji, zwykle odpowiada monosylabami, po dłuższej chwili i z przerwami, często traci wątek
- depresja towarzyszy wielu zaburzeniom psychosomatycznym, które obejmują problemy dotyczące układu krążenia, oddechowego, pokarmowego, układu moczowo-płciowego. Depresja pojawia się również w chorobach endokrynologicznych
- w ciężkich postaciach depresji występują również urojenia i zaburzenia poznawcze
 
Jak skutecznie poradzić sobie z destabilizacją, jaką depresja wprowadza w życie?
Obserwacje członków rodziny często pomagają lekarzowi postawić szybką i trafną diagnozę depresji. Sposób funkcjonowania chorej osoby nie zawsze jest dla niej sygnałem ostrzegawczym. Ktoś z bliskich może łatwo zauważyć symptomy choroby: niedbałość w ubiorze, zaniedbywanie higieny intymnej, zmianę lub zaniechanie codziennych obowiązków i nawyków. Chory kładzie to często na karb zmęczenia, przeciążenia pracą lub innymi obowiązkami. Dla osób z zewnątrz wygląda to, jakby człowiek powoli wycofywał się z aktywności życiowych, zapadał się w sobie, gasł.
Uważa się, że najskuteczniejszą formą pomocy chorym jest zastosowanie farmakoterapii w połączeniu z psychoterapią. W przypadku ostrych lub przewlekłych stanów depresyjnych, zwłaszcza, gdy pojawiają się myśli i tendencje samobójcze, koniecznie trzeba zgłosić się do lekarza psychiatry. Gdy stan chorego jest ciężki, uniemożliwiający mu wyjście z domu, ze względu na lęki, brak sił, energii i woli życia, należy chorego zgłosić do opieki lekarskiej, w takiej sytuacji może odbyć się wizyta domowa lekarza psychiatry. Czasem konieczna może okazać się hospitalizacja, w postaci pobytu stacjonarnego lub dziennego w szpitalu.
Farmakoterapia w leczeniu depresji
O rodzaju leków antydepresyjnych, dawkach oraz długości okresu ich przyjmowania zawsze decyduje lekarz. Okres wysycania organizmu lekiem trwa około 10 dni. W tym czasie mogą pojawiać się niewielkie objawy uboczne (senność, drażliwość, bóle głowy lub inne). Należy o nich poinformować lekarza podczas najbliższej wizyty. Po upływie tego okresu będzie można zaobserwować pierwsze istotne leczniczo działanie leku antydepresyjnego. Należy pamiętać, że leków nie wolno samodzielnie odstawiać, ani modyfikować przyjmowanej dawki. Taką decyzję podejmuje zawsze lekarz, gdyż przedwczesne ich wycofanie może doprowadzić do powrotu objawów chorobowych. Wszystkie leki przeciwdepresyjne poprawiają nastrój, niektóre działają również nasennie, uspokajająco i przeciwlękowo. Należy pamiętać, że leki antydepresyjne znoszą zahamowania w postępowaniu pacjenta, a tym samym mogą u niektórych osób doprowadzić do podjęcia prób samobójczych. Z tego względu zwraca się uwagę, aby pacjent miał zapewnioną opiekę osób trzecich, a równolegle otrzymuje  leki uspokajające.

Psychoterapia w leczeniu depresji
Psychoterapia jest specjalistyczną formą leczenia poprzez rozmowę. Zajmuje się leczeniem zaburzeń psychicznych i psychosomatycznych, stosowana wspierająco przy leczeniu chorób somatycznych. Psychoterapeuta prowadzi i towarzyszy pacjentowi, pomagając odkrywać jego nieuświadomione, często sprzeczne, potrzeby, pragnienia i lęki, prowadzące do powstawania wewnętrznych konfliktów. Rozpoznanie przyczyn i mechanizmów nieświadomego funkcjonowania, daje możliwość rozumienia źródeł choroby i aktualnych problemów chorego. Tym samym daje możliwość wprowadzenia zmiany i uzyskania poprawy w zakresie zdrowia psychicznego oraz ogólnego funkcjonowania pacjenta. Praca terapeutyczna wymaga profesjonalizmu i empatii terapeuty, ale przede wszystkim współpracy i zaangażowania w proces leczenia samego pacjenta. Często w procesie terapeutycznym znaczącą rolę odgrywa obecność i pomoc rodziny osoby chorej na depresję
Psychoterapia wychodzi również naprzeciw oczekiwaniom dotyczących doświadczania i otrzymywania ciepła, życzliwości, zainteresowania poprzez rozmowę, poradnictwo, analizę problemów w atmosferze zaufania i poczucia bezpieczeństwa.
Terapia społeczna w leczeniu depresji
Jej celem jest pomoc choremu w ponowne wejście w środowisko społeczne poprzez aktywizację zawodową i środowiskową. Osoba chora często traci pracę, znajduje się poza dawnym kręgiem towarzyskim i rodzinnym. Trudno jej samodzielnie na nowo rozpocząć samodzielne funkcjonowanie społeczne. Terapia społeczna realizowana jest na oddziałach szpitalnych oraz oddziałach dziennych psychiatrycznych.
Wsparcie dla rodzin osób chorych na depresję
Nikt jeszcze nie zaraził się depresją, ale przebywanie z chorą bliską osobą budzi poczucie bezradności i niemocy. Ważne zatem jest zdobywanie wiedzy na temat zaburzeń depresyjnych, stały kontakt z lekarzem prowadzącym chorego. Czasem pomocny bywa udział w grupach wsparcia dla członków rodzin osób cierpiących na depresję. Najczęściej takie grupy prowadzone są przez stowarzyszenia i fundacje pomagające chorym na depresję. Często organizuje się grupy wsparcia przy oddziałach szpitalnych. Członkowie rodzin mogą również skorzystać z indywidualnych porad lub konsultacji psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry w miejscu leczenia chorego.


Leczenie depresji jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
Dotyczy to zarówno leczenia psychiatrycznego, jaki i opieki psychoterapeutycznej. Pomocy osobom cierpiącym na depresję udzielają poradnie zdrowia psychicznego, szpitale, oddziały dzienne, sanatoria.
Psychoterapię depresji odpłatnie prowadzą również specjaliści w ramach prywatnej praktyki.


Kontakt
Dzwoniąć pod poniższe numery skontaktujesz sie bezpośrednio ze specjalistą
Agnieszka Ryss - psychoterapeutka  +48 668 70 15 89
Renata Trojan-Satora - psychoterapeutka +48 604 33 00 56
Urszula Lang - neurologopedka +48 609 72 91 91
Leszek Satora - dr n. biol - konsultant ds. naukowych - napisz

Ochrona Danych Osobowych