Komunikat


W związku z rosnącym zapotrzebowaniem oraz wieloma pytaniami, wprowadzamy od jesieni 2022r nową ofertę terapeutyczną w postaci Terapia par.

Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z terapeutką prowadzącą Renatą Trojan-Satorą  +48 604 33 00 56mail

   Toksykologia


Zapraszamy do lektury artykułów związanych z toksykologią, m.in.problemami zatruć i dopalaczy w naszej czytelni.

Jak przygotować dziecko do spotkania z terapeutą dziecięcym?


Kiedy rodziców niepokoją trudne zachowania dziecka, jego dolegliwości lub silne wybuchy emocji, decydują się na rozmowę z psychologiem lub psychoterapeutą dziecięcym. Często wyobrażenie dorosłych na temat wizyty z dzieckiem opiera się na innych poradach i wizytach u specjalistów: lekarzy, dentystów, trenerów. Rodzice chcieliby żeby po rozmowie z psychologiem dziecko zmieniło swoje zachowanie, rozmawiało jak dorosły i rozumiało, że potrzebuje pomocy.


  Autor:
Agnieszka Ryss

- psychoterapeuta, psycholog


Nic bardziej mylnego.
Dzieci najczęściej nie widzą problemu lub nie łączą go ze swoim zachowaniem, oczywiście odczuwają cierpienie, związane np. ze zmianą klasy, utratą przyjaciela, rozstaniem z mamą, narodzinami rodzeństwa itp., ale swoją złość, ból, rozczarowanie, zazdrość, czy radość i ekscytację wyrażają zazwyczaj poprzez zachowania. Dzieci bawią się i w ten sposób wyrażają siebie. Dlatego również poprzez zabawę terapeuta poznaje dziecko, dowiaduje się jakie przeżywa uczucia i łączy jez jego sytuacją ży ciową. Zabawa – podstawowa aktywność dziecka, pod wpływem trudnych, atakujących dziecko przeżyć może się zmieniać.

Niektóre dzieci bawią się w sposób stereotypowy, powtarzając ciągle pewne sekwencje, używając tylko niektórych zabawek. Inne dzieci bawią się głównie w niszczenie np. budowli z klocków, rzeczy, a nawet atakują inne dzieci i dorosłych. Są dzieci, które nie bawią się, stale mówią, że się nudzą, szukają zewnętrznych źródeł wzbudzania emocji, jak oglądanie telewizji, czy granie na komputerze. Im młodsze dziecko tym ważniejszą aktywnością jest zabawa.

Starsze dzieci potrafią już rozmawiać o tym co je niepokoi, a rolę zabawy stopniowo przejmują rysunki, gry, zajęcia teatralne, muzyczne itp.
Dlatego również spotkania z terapeutą dziecięcym, związane z poznaniem dziecka i jego problemów opierają się głównie na zabawie, rysunkach, odgrywaniu ról poprzez pacynki, lalki, zwierzątka. Pierwsze spotkanie to zazwyczaj konsultacja z rodzicami dziecka, kiedy terapeuta poznaje powód, dla którego rodzice czują się zaniepokojeni, analizuje aktualną i przeszłą sytuację życiową dziecka i rodziny, jego zainteresowania, relacje z rówieśnikami, stan zdrowia itp. Często jako kolejne, odbywa się spotkanie z dzieckiem i rodzicami i dopiero wówczas podejmowana jest (lub nie) decyzja o indywidualnym kontakcie dziecka z terapeutą.

Na wizytę u psychoterapeuty, psychologa rodzice powinni przygotować dziecko. Dziecko ma prawo czuć się zaniepokojone, zaskoczone sytuacją, że ma iść do jakiejś osoby, której nie zna.
Przypomina sobie sytuacje, kiedy było u lekarza lub u dentysty, żeby się „wyleczyć”. Te doświadczenia z przeszłości mają wpływ na to jak dziecko przeżywa wizytę u psychologa, może obawiać się bólu, tego, że spotkanie będzie trudne, że nie będzie wiedziało co robić, że mama gdzieś sobie pójdzie, albo będzie o nim opowiadać rzeczy, których się wstydzi albo boi. Im bardziej relacja dziecka z rodzicami opiera się na zaufaniu i bliskości, tym łatwiej będzie dziecku przyjąć możliwość pomocy od innej osoby, która nie jest rodzicem ani opiekunem.

Jak stworzyć sytuację bezpieczną dla dziecka i pomocną w kontakcie terapeutycznym:
► nie strasz dziecka wizytą u psychologa lub lekarza kiedy jest niegrzeczne, gdy jest umówiona wizyta u terapeuty, powiedz o tym dziecku z wyprzedzeniem, żeby mogło się nad tym zastanowić, zapytać cię o to, co je niepokoi,
► nie okłamuj dziecka, że idzie się pobawić do „takiej milej pani”, albo, że „przypadkiem odwiedzimy panią, która lubi dzieci”,
► możesz powiedzieć, że idzie do psychologa/terapeuty. Wasza rozmowa może brzmieć np. tak: psycholog jest to taka osoba (pani, pan), która pomaga dzieciom gdy mają jakieś zmartwienia albo kłopoty. Czasem rodzice martwią się, że dziecko nie radzi sobie z trudnymi uczuciami: złością, smutkiem, lękiem,
► zdarza się, że dziecku trudno jest panować nad złością, co sprawia, że inne dzieci odsuwają się od niego albo nie chcą się z nim bawić. Kiedy rodzice nie wiedzą jak pomóc dziecku proszą o pomoc psychologa (terapeutę), który wie jak rozwiązywać dziecięce problemy,
► spotkanie z terapeutą trwa około 50 minut, powiedz dziecku jak może wyglądać wizyta np. pani psycholog na początku będzie chciała cię poznać, dowiedzieć się czegośo tobie. Możesz ją pytać, kiedy czegoś nie będziesz rozumiał albo wiedział, powiedzieć co myślisz, co czujesz.  To ważne żebyś poszedł na to spotkanie,
► w przypadku młodszego dziecka informacje trzeba dostosować do wieku dziecka, jego możliwości rozumienia. Dzieci do 2 roku życia zazwyczaj na spotkaniu są razem z rodzicem,
► jeśli nie znasz odpowiedzi na pytania dziecka – otwarcie o tym powiedz, komentując np. nie wiem jak dokładnie będzie wyglądało spotkanie, ale możemy to ustalić na początku z panią psycholog,
► w sytuacji, kiedy idziesz z dzieckiem na badanie psychologiczne trzeba je przygotować trochę inaczej, wyjaśnić czego dotyczy badanie i że będzie ono pomocne np. w nauce szkolnej. Można też powiedzieć, że psycholodzy, tak jak lekarze mają różne specjalności. Niektórzy sprawdzają jak dzieci się uczą i zapamiętują, inni pomagają dzieciom ćwiczyć dobre czytanie i pisanie, a jeszcze inni, zazwyczaj psychologowie – terapeuci, pomagają dzieciom radzić sobie z uczuciami i trudnymi zachowaniami,

Czasami dzieci czują niepokój rodziców i ich emocje dotyczące wizyty u terapeuty, warto o tym powiedzieć na pierwszej konsultacji dla rodziców, wyrazić swoje obawy w gabinecie, by móc spokojnie porozmawiać z dzieckiem. Emocje rodziców (np. ich wstyd i lęk, związany z zachowaniami dziecka) mogą powodować, że rodzice mówią dziecku, że ma „być grzeczne u terapeuty”, „dobrze się zachowywać”. Takie informacje dezorientują dziecko, utrudniają kontakt i diagnozę problemów dziecka.


Krakowski Ośrodek Diagnozy i Psychoterapii prowadzi zarówno diagnozę poznawczą dzieci i młodzieży, opartą na badaniach standaryzowanymi testami, wykonywaną przez psychologa diagnostę, jak również diagnozę emocjonalno – społeczną, prowadzoną przez psychologa psychoterapeutę. Są to różne metody pomocy dzieciom, wymagające odrębnych specjalizacji w ramach zawodu psychologa/psychoterapeuty.


Kontakt
Dzwoniąć pod poniższe numery skontaktujesz sie bezpośrednio ze specjalistą
Agnieszka Ryss - psychoterapeutka  +48 668 70 15 89
Renata Trojan-Satora - psychoterapeutka +48 604 33 00 56
Urszula Lang - neurologopedka +48 609 72 91 91
Leszek Satora - dr n. biol - konsultant ds. naukowych - napisz

Ochrona Danych Osobowych